هنوز در بعضی از خانههای قدیمی لولههای روکار فلزی را میتوان دید. از این لولهها برای انتقال آب، گاز و حتی فاضلاب استفاده میشد. سالی نبود که نشتی یک لوله به خاطر سرما و یا خوردگی لوله، خرابی به بار نیاورد. بسیار پیش میآمد که لوله به دلیل خوردگی دچار زنگزدگی میشد و از بین میرفت. برای همین لولهکشی یکی از پردرآمدترین مشاغل روزگار بود. اما ناگهان ورق برگشت. لولههای فلزی جای خود را به لولههای پلاستیکی دادند. لولههای منعطفی که ضمانتنامههای بیست و سی سال همراه خود داشتند. این لولهها لوله پلی اتیلن نام دارند.
لولههایی که از مواد شیمیایی پلیاتیلن ساخته شده بودند.این لولهها بسیار زود فراگیر شدند. سبکی، حمل آسان، ضایعات کم و مهمتر از همه مقاومت بالای این لولهها سبب شد تا فراگیری این لولهها بسیار زیاد شود.
اما ویژگی ممتاز لولههای پلیاتیلن، مقاومت نفوذپذیری این لولهها در برابر مواد شیمیایی آلی و غیر آلی است. بر اساس تحقیق دانشمندان دانشگاه برکلی کالیفرنیا لولههای پلیاتیلن 15 برابر بیشتر از لولههای فلزی در برابر مواد شیمیایی نفوذپذیری از خود نشان میدهند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.